De vijfde post al die ik moet wijten aan de onwrikbaarheid van BDW. En dit keer ligt het er boterdik op. Na de mislukte eerste pogingen op een compromis, is het even stilgevallen. Di Rupo heeft een tiental dagen enig contact met BDW vermeden om dan toch terug in de ratrace te springen al blijkt dat een slechte beslissing.
Er werd gesproken over een deadline en over een 8-tal weken van onderhandelingen. Er zijn zelfs geruchten dat er een akkoord was rond de financiering van Brussel de splitsing van B-H-V, al blijven geruchten geruchten. Waar het wel misging is bij het verschil dat N-VA en vooral BDW dan, aan de persmicro andere beweringen doet dan de beloftes die hij aan Di Rupo maakte. De eerder genoemde 8 weken werd voor de camera al 4 weken. Waarom? Mogelijk om zijn radicale achterban blij te houden. Mogelijk een nieuw manoeuvre in de verrottingsstrategie. Di Rupo liet al weten witheet te zijn van dit soort onderhandelingstactieken. Ze verwijten BDW dat hij zich niet aan beloften houdt.Waarop Bart De Wever zijn eeuwenoud verhaal van 'klare wijn schenken' weer bovenhaalt. Dat terwijl hij zelf zegt dat het niet essentieel is te weten hoe lang tot de deadline. Om er een schepje bovenop te doen, haalt hij weer uit met zware termen waarmee hij er enkel op uit is om Franstalig België te beschuldigen van alle problemen. DeMotte (PS) blijft thans optimistisch en zegt ons dat de spanningen normaal zijn tijdens zulke onderhandelingen.
Compromissen vermijden
Het Vlaams-nationalisme en compromissen met Wallonië zijn net zoveel als een analfabeet te overtuigen om te lezen. Dat lukt niet. De gehele Vlaemsche beweging vertrekt vanuit een standpunt dat enkel draait om het versterken van Vlaanderen zonder daarbij toe te geven aan Waalse wil. Als je met die attitude een staatshervorming moet onderhandelen, weet je natuurlijk al waar het op uitdraait. Soms lijkt het wel alsof ze niet eens geven om hun eigen centen, zolang de Walen er maar geen krijgen. Want winstgevend is het separatisme niet en ook de kostprijs van een decentralisatie loopt hoger op dan we durven denken.
Jan Peumans en zijn scheve kaak
Ook een lopend vuurtje is het probleem waarmee Peumans te maken kreeg. Bij een bezoekje aan een ijssalon kreeg hij enkele rake klappen van een Waalse dertiger die, zo zei Peumans, vond dat hij niets in Wallonië te zoeken had. De lokale politie zou de zaak hebben willen laten passeren maar Peumans heeft er in Luik dan toch een rechtszaak van gemaakt. Een blauwe plek op de slaap, koppijn en een scheve kaak is wat een doktersverslag bevestigen.
De andere kant van het verhaal gaat over een militant van Action Fouronnaise die Jan Peumans hoort zeggen dat mensen van Action Fouronnaise idioten zijn waarop hij, militant-zijnde, ging vragen waarom hij zo'n dingen zei. Dit ontaarde in een woordenwisseling maar geweld is er niet gebruikt, zegt Robert Liebens.
Hoe dan ook, geweld gebruiken is fout.Wat echter ook fout is, is hoe snel dit door 'den Vlaemsche mensch' als typerend gedrag beschreven wordt, alsof de Franstaligen elke dag Vlamingen staan te bevechten. Daarbij is het nogal hypocriet voor Peumans om hier zo'n heisa over te beginnen terwijl hij zelf menig wat klop uitdeelde bij de VMO en Voorpost. Maar we zijn het al langer van rechts gewend om niet in eigen boezem te willen kijken.
Tot dusver is alles weer geblokkeerd en de Vlaamse en Waalse burgers worden verder tegen elkaar opgehitst...
Bronnen:
De Morgen: N-VA en PS spreken weer oorlogstaal
De Morgen: Opiniestuk Walter Pauli - Gezever met De Wever
De Standaard: Open oorlog tussen PS en N-VA
De Standaard: DeMotte relativeert spanningen
HBVL: "Ik Peumans aangevallen?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten