vrijdag 3 september 2010

De Onbeweegbare Leeuw (4)

"Eindelijk een politicus die niet terugkomt op zijn beloften." zei een Vlaams-nationalist toen hij het volgende artikel las:


De Morgen: BDW: "Ultieme voorstel niet evenwichtig."

En hij heeft een punt. Je ziet niet vaak een politicus die zijn vuist op de tafel slaat om zijn standpunt er door te jagen. Al is het niet gelukt om dat standpunt ook daadwerkelijk erdoor te krijgen, maar soit. Plus zaten we in een situatie waarin compromissen moesten worden gesloten. Op zo'n moment is het dus tijd je parcours af te stemmen op de meest gunstige oplossing. BDW is blindgestaard op de Vlaamse Leeuw en het eerste mogelijke, haalbare voorstel dat uit de bus komt, wordt weggewaaid. (De Morgen: Di-Rupo doet ultiem voorstel)

Hoe hard kan je trouwens als interim-voorzitter van een partij gaan mouwvegen? Ik heb het over Wouter Beke, de interim-voorzitter van CD&V die in elke stap rond dit voorstel alleen maar kon papegaaien wat BDW zei. En ik maar denken dat het in de CD&V na Leterme gedaan was met die rechts-liberale bendevorming.

Hoe zit het nu dan? Wel, Di Rupo heeft zijn ontslag aangeboden bij de koning. Die houdt het nog in beraad al kunnen we allemaal ergens wel al ruiken waar het op af draait. Verkiezingen. Ik verkneukel me nu al over de talloze FB-groepen waarin men oproept zijn stemplicht te verzuimen.



Verkiezingen... Wat gaat dat geven? Zal de kiezer Bart afstraffen want zijn onbeweeglijkheid mag dan voor de flamingant een heldendaad zijn, de gemiddelde Vlaming is het beu om maar weer eens naar de stembus te moeten trekken. En net zoals jonge DeGucht de prijs betaalde voor zijn stekkertrekkerij zal DeWever boeten voor onbeweegbaarheid. Misschien is het mijn linkse hartje dat teveel hoopt maar de realiteit staat langs mij en we weten allemaal dat BDW zijn tsunami niet zal kunnen overdoen.

Veel te veel van de N-VA-stemmen kwamen van TV-liefhebbers die de Vlaemsche bourgondiër met zijn droge humor opgestoken kregen en die nu moeten inzien dat ze in een nest van Vlaams-nationalistische koppigheid getrokken zijn. Velen grijpen terug naar hun traditionele keuze.

Bij onze Franstalige zuiderburen zal het verhaal anders zijn. Di Rupo heeft een goede poging gedaan om werkelijk iets te doen aan de situatie. Mijn Frans is niet goed genoeg - en ja, ik schaam me daarvoor -om de Franstalige media te volgen. In hoeverre ze daar Di Rupo beschuldigen van iets, ik weet het niet. Maar mijn gevoel zegt dat ze ook daar weten dat het BDW was die de onbeweegbare politicus speelde.

Onlangs nog zei een leerkracht en persoonlijke vriend tegen me "het verbaast me hoe politiek geëngageerd de Waalse jongeren zijn." De man kwam net terug van een taalbad en had gezien hoe hard de Franstalige Belgen zich bezighouden met politiek terwijl het hier aan Nederlandstalige kant een thema is voor vergrijsde cafégangers.

"Zolang de Leeuw kan klauwen..."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten