Alsof België nog niet genoeg aan zijn spreekwoordelijke mannelijke delen heeft, is er nog de mogelijkheid dat de staat gedagvaard wordt door de Liga voor Mensenrechten. De Redactie: De Liga & Belgische Internering.
De behandeling van geinterneerden is schrijnend in de Belgische gevangenissen. Ook al roepen er zovelen dat het net een luxehotel is en dat ze mogen blij zijn dat de doodstraf niet meer bestaat. Een mens die een misdaad pleegt, moet gestraft worden maar het blijft wel nog altijd een mens en dus heeft die recht op degelijk onderdak, degelijk voedsel en de nodige faciliteiten om hem gezond te houden. Natuurlijk is het aanvallen van een cipier omdat je te weinig mayonaise krijgt, onaanvaardbaar.
Als je het artikel gelezen hebt, zul je zien dat het niet om de algemene gevangenisomgang gaat maar eerder om een duizendtal geinterneerden die ondanks hun verklaring van ontoerekeningsvatbaar, toch in een gewone gevangenis zijn beland. Elke dag tussen de gewone gevangenen is een dag zonder speciale begeleiding en dat kan volgens de Liga voor Mensenrechten niet.
Ik ga zelfs even een stap verder met jullie. Men klaagt over een gebrek aan cipiers, maar er is een veel groter gebrek in gevangenissen. Namelijk psychiaters en speciale zorgbegeleiders.
Ontoerekeningsvatbaar
"(On)toerekeningsvatbaarheid is een term die wordt gebruikt in het rechtssysteem.
Kort gezegd betekent het dat als iemand iets doet waar hij niets aan kon doen doordat de persoon bijvoorbeeld een geestelijke ziekte heeft, hij/zij een ontoerekeningsvatbaar-verklaring krijgt, hierdoor is het mogelijk dat hij/zij een kortere gevangenisstraf krijgt of helemaal geen."
Waar ik me dan vragen bij stel is hoe geestelijk gezond iemand kan zijn als hij een moord pleegt of een andere zware misdaad begaat trouwens. Iemand met een geestelijke ziekte moet gewoon naar een volledig psychiatrische instelling. Iemand zonder zo'n ziekte die toch zichzelf kan overhalen om een vreselijke daad als moord of verkrachting te begaan, kun je toch moeilijk geestelijk gezond noemen.
Daarom pleit ik voor een sterkere aanwezigheid van psychiatrie en zorgbegeleiding in 'gewone' gevangenissen. Vooral om te zorgen dat bij het verlaten van de instelling de kans op terugval te verminderen. En die zorg kan ook een tijdje na de vrijlating worden verder gezet.
Ook moet er minder focus uitgaan op het 'opsluiten' en eerder op het heropvoeden en opnieuw klaarstomen voor de maatschappij. Zoiets houdt in dat ze ook werken. Intern of extern, afhankelijk van de misdaad die ze pleegden. Ze opnieuw een gezond leefritme aanleren en hun helpen met de problemen die hun tot misdaad dreven, dat zou de opdracht van een gevangenis moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten